In het welvarende Nederland vallen jongeren (16-27 jaar) die het zonder steun van hun ouders moeten zien te redden, tussen wal en schip. Dat is een maatschappelijk probleem. Voorkomen van jongerendak- en thuisloosheid is daarom prioriteit. Betaalbaar wonen en een stabiel en voldoende inkomen zijn de sleutel. Met de concrete voorstellen van SZN kunnen gemeenten en het Rijk aan de slag.
Het begint met wonen en voldoende inkomen
Wonen betekent voor jongeren een veilige plek waar ze tot rust kunnen komen, de switch kunnen maken van overleven naar leven en waar ze kunnen werken aan hun toekomst: school, werk en relaties. Voldoende inkomen betekent voor jezelf kunnen zorgen, je eigen keuzes en fouten maken, en daar weer van te leren.
De situatie nu
Voor jongeren vanaf 18 jaar zijn er allerlei (wettelijke) belemmeringen om een zelfstandig bestaan op te bouwen. Veelal gaat het om leeftijdsregels; in de bijstand, bij huren, bij het minimumloon. Zo gaat de wetgever ervan uit dat ouders van 18-21-jarigen een onderhoudsplicht hebben. Jongeren zonder ouders waarop ze kunnen terugvallen komen hierdoor in grote financiële problemen. Uiteindelijk kost het de samenleving enorme bedragen. Het kan slimmer, goedkoper, en zonder extra trauma’s bij de jongeren.
Wat is nodig
Een goede overgang van 18-/18+ staat voorop. Verplicht jeugdzorg-/detentie-instellingen en gemeenten om jongeren pas los te laten als zij een vaste veilige vervolgplek hebben, een inkomen en een perspectiefplan waarin helder staat wie wat doet. Zet de jongere centraal en maak ‘doen wat nodig is’ de norm. SZN heeft concrete voorstellen op een rij gezet voor gemeenten en voor het Rijk.
