Onlangs is een bijzonder boek verschenen. ‘Wolkenridders: jonge thuisloze jongens en meisjes, die vrij uit praten over liefde, vrijheid, geluk en de zin van het leven.’ Zesendertig jongeren aan het woord, opgevangen in één huis, met uiteenlopende achtergronden (van Eritrees tot Marokkaans, Iraans tot Nederlands).
Paloma Bourgonje, die…
…deze jongeren twee jaar lang heeft bezocht en hun verhalen mocht bundelen, stelde één gemeenschappelijke noemer vast: het zijn allemaal echte wolkenridders. Ondanks hun penibele situatie blijven ze dagdromen over wat ze in het leven zouden willen bereiken.
Naast het verhaal van de jongeren vertelt Bourgonje over hoe ze op het idee is gekomen om met ze te gaan ‘filosoferen’. Zo bleek dat de jongeren zich niet serieus genomen voelen; ze willen niet alleen op hun problemen worden aangesproken. Verder schetst ze ook een indringend beeld van het reilen en zeilen in een opvanghuis.
Paloma Bourgonje (Buenos Aires, 1975) studeerde filosofie en internationale ontwikkelingsstudies. Ze deed een half jaar onderzoek in Bolivia naar de gevolgen van socratische gesprekken op straatkinderen. In verschillende wijken van Amsterdam organiseerde ze discussiegroepjes met marginale jongeren.
